Veel mensen buigen nog steeds voor het systeem.

Past ons kind niet in het onderwijs? Dan stoppen we er (gechargeerd gezegd) wat ritalin in. Zijn we –als volwassenen- depressief en willen we toch blijven functioneren? Dan nemen we (wederom gechargeerd gezegd) antidepressiva.

Is onze werkdruk te hoog? Dan nemen gewoon wat extra koffietjes, en lopen een risico op een burn-out. Om maar mee te kunnen blijven rennen in de ratrace. Met ander woorden, wij blijven ons aanpassen aan het systeem. Een systeem wat fundamenteel mens onvriendelijk blijkt te zijn.

Waarom stoppen we de energie, die we nu stoppen in het aanpassen van onszelf, niet samen in het aanpassen van de maatschappij? Gelukkig zien we ook steeds meer mensen die (allen op hun eigen manier) een bijdrage leveren aan een wereld die wél is afgestemd op mensen. Sterker nog, een wereld die niet alleen mensvriendelijk is, oftewel ‘’tolerant’’ naar mensen, maar menslievend, oftewel waar wij er helemaal mogen zijn, zoals we zijn. Neem bijvoorbeeld het onderwijs.

Voelde jij je vroeger niet veilig op school? Dan moest je maar ‘’wat eelt op je ziel kweken’’. School moet je immers klaarstomen voor de boze buitenwereld. Met andere woorden, we zien school dan als een beproeving. Waar je geleerd werd om je aan te passen op de wereld zoals die nu is. Mogelijke trauma’s maar op de koop toenemend. Wat als we scholen (of bottom-up opgezette ontwikkelcentra) niet gaan zien als een beproeving, waar jij je moet aanpassen aan het school regime, maar gaan afstemmen aanpassen op het menszijn? Waar onze sensitiviteit als kracht wordt gezien, en niet al handicap.

Waar we volledig onszelf kunnen zijn, en ons kunnen ontwikkelen. Waar we niet afgezwakt, maar juist gesterkt uitkomen. Je wordt dan nog steeds ‘’klaar gestoomd voor de boze buitenwereld’’, maar niet omdat je je erop aangepast hebt. Maar juist omdat jij bij jezelf bent gebleven. Tevens heb je mogelijk je dan zo dusdanig ontwikkeld, dat de destructieve krachten van de huidige wereld geen grip op je hebben. Zo passen wij ons niet aan, aan de wereld, maar creëren we samen een wereld die is afgestemd op ons.

(met deze column willen we op geen enkele manier bijdragen aan pill shaming 😉 )

foto: Annie Spratt – via Unsplash