Stel, je komt iemand tegen van een jaar of 25, en die kan niet lezen en niet schrijven. Je schrikt! Dat kan natuurlijk niet. Wellicht dat dit op het nieuws komt vanavond! We leven immers in een geletterd land. Analfabetisme kan hier echt niet.  Zodoende zien we kunnen schrijven en lezen als behorende tot onze basiskennis.

Nu kom je iemand tegen,  die totaal zijn emoties niet kan reguleren en deze op zijn omgeving botviert. Tevens heeft hij niet in de gaten, dat het gene waar hij zo van op hol slaat, louter een trigger is van een bestaand trauma. De betreffende situatie is dus niet de oorzaak van zijn emotionele toestand. Maar de trigger. Hier heeft hij geen bewustzijn van.   Je zou dit misschien vervelend voor hem vinden, maar niet alarmerend.

Ook kom je iemand tegen, die totaal niet in haar kracht staat. Ze heeft geen bewustzijn van haar eigen grootsheid.  Ze spendeert veel tijd aan zoeken naar bevestiging van anderen. Jij echter, ziet haar authentieke kracht. Je ziet wie zij in wezen is. Dat wat zij werkelijk is, heeft geen bevestiging nodig. Dat straalt van zichzelf. Dat is, en zal zijn. Je gunt het haar met heel je hart, dat ze daar ook maar een glimps van mag opvangen. Maar wederom ben je niet zo ge-alarmeert als bij de analfabeet die je eerder trof.

Stel je voor, dat we zelfontwikkeling ( m.a.w het zelf af doen van alle wikkels, en bij onze authentieke kern uitkomen)  als nét zo belangrijke basiskennis gaan zien, als we nu lees- en schrijfvaardigheden gaan zien (dus niet in plaats van!).

Deze basiskennis zelfontwikkeling zou onder andere kunnen bestaan uit:

1) waarachtige zelfkennis  2) trauma heling, inclusief triggers herkennen  3) meditatie, om onze aandacht naar binnen en op onze geest te richten in plaats van altijd maar naar buiten,  4) onvoorwaardelijke zelfliefde.

Hoe zou de wereld eruit zien… als jij (net als elk ander mens, en elk ander kind) elke ochtend zou weten, dat er van jou gehouden wordt. Dat het helemaal de bedoeling is, dat jij er bent. Dat je weet, dat er ruimte is voor jou. Dat je je bewust bent, van jouw innerlijke rijkdom. Dat je weet, dat je met een unieke missie op aarde bent. Dat je je tevens bewust bent, van zowel jouw grootsheid, als jouw nederigheid naar het grotere geheel.

Gaan we dan nog, ons ongenoegen, op elkaar projecteren en botvieren? Zijn er dan nog (veel) probleemjongeren?
Spenderen we dan nog veel tijd, aan het verpakt bedelen om bevestiging krijgen van anderen? 

Wellicht.. kan zelfontwikkeling als beginsel gaan dienen voor een andere buitenwereld J✨✨